لیتیوم درمانی مانع پیشرفت آلزایمر: اثرات لیتیوم درمانی بر برخی بیماری‌های عصبی از مدت‌ها قبل تایید شده است؛ ولی درمان‌های طولانی مدت به دلیل عوارض جانبی برای سالمندان امکان‌پذیر نیست. مطالعات جدید نشان می‌دهد تجویز لیتیوم به میزان ۴۰۰ برابر کمتر از مقداری که اکنون برای درمان اختلالات خلقی تجویز می‌شود، قادر به توقف علائم پیشرفته آلزایمر از قبیل پلاک‌های آمیلوئید و بازیابی اختلالات شناختی است. این دُز از دارو، میکرودُز نامیده می‌شود.
یکی از مهمترین دلایل بروز آلزایمر، تجمع پلاک‌های پروتئین آمیلوئید در مغز است. آمیلوئید یک اصطلاح عمومی برای پروتئین‌هایی است که به طور طبیعی در بدن به وجود می‌آیند. در مغز افراد سالم، این پروتئین نابود می‌شود؛ ولی در مغز افراد مبتلا به آلزایمر، تجمع می‌یابد. لیتیوم درمانی در موش‌هایی که به طور ژنتیکی مبتلا به آلزایمر بودند کاملا موفقیت آمیز گزارش شده است و منجر به بهبود شناختی مدل حیوانی شده است.
این دُز از دارو علاوه بر اینکه اثرات جانبی منفی را به همراه ندارد، به راحتی از سد خونی مغز عبور می‌کند. محققان امیدوارند این راهکار در درمان آلزایمر و انواع اختلالات شناختی قابل استفاده باشد. آلزایمر شایع‌ترین نوع زوال عقل است که حافظه، افکار، مهارت‌های کلامی و قضاوت، درک مطلب و به طور کلی عملکرد شناختی بیمار را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
