طراحی جدید توالت فضایی توسط ناسا: توالت فضایی جدید ناسا برخلاف دو نسخه‌ی سفارشی کنونی در ایستگاه فضایی، به‌منظور سازگاری با طیف متنوعی از فضاپیماهای سرنشین‌دار آتی طراحی شده است. این توالت در کوتاه‌مدت روی اوراین نصب خواهد شد؛ کپسولی که فضانوردان ناسا را تا چند سال آینده به ماه حمل خواهد کرد. ملیسا مک‌کینلی، سرپرست تیم مسئول ساخت سامانه‌ی یکپارچه مدیریت پسماند در ناسا، می‌گوید این توالت ممکن است درنهایت در سطح‌نشین‌های قمری سرنشین‌دار یا فضاپیماهای رهسپار مریخ به‌کار گرفته شود. اما پیش از آنکه این اهداف تحقق یابند، ناسا توالت جدید را برای آزمایشی سه‌ساله به ایستگاه فضایی می‌فرستد تا اطمینان یابد که همه‌چیز طبق برنامه کار می‌کند.
توالت جدید، استوانه‌ی فشرده‌ی سفیدی است که اغلب ویژگی‌های آن با طراحی‌های پیشین توالت فضایی ناسا مشترک است. این توالت قیف برای مکش ادرار، فشرده‌ساز پسماند جداشدنی برای انداختن مدفوع و نشمینگاهی با لبه‌ی برجسته دراطراف دهانه‌ی کوچکش دارد تا در نشانه‌گیری به فضانوردان کمک کند. یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌های توالت جدید ناسا، اندازه‌ی جمع‌جور و یکپارچگی کامل آن است؛ درحالی‌که سامانه‌ی قدیمی ایستگاه فضایی بین‌المللی در زیر دیواره‌ی سازه پنهان شده و از این‌رو انجام تعمیرات روی آن دشوار است. توالت جدید همچنین سامانه‌ای داخلی دارد که ادرار را پیش از انتقال به سامانه‌ی پشتیبانی حیات ایستگاه برای تبدیل به آب آشامیدنی، ازقبل تصفیه می‌کند. اما مک‌کینلی می‌گوید یکی از بزرگ‌ترین بهبودها، تغییر طراحی به‌منظور برآورده‌ساختن بهتر نیازهای فضانوردان زن است. به‌گفته‌ی او توالت جدید به‌دلیل جایگذاری قیف ادرار، برای دفع هم‌زمان ادرار و مدفوع خدمه‌ی زن ایستگاه جامع‌تر است. مک‌کینلی می‌گوید پیش‌تر مشکل مجاورت وجود داشت؛ درنتیجه نشیمنگاه و قیف ادرار هردو به‌گونه‌ای مهندسی شده‌اند تا تجربه‌ی خدمه‌ی زن را بهبود دهند.
توالت فضایی
نسخه جدید در اتاقکی مخصوص کنار توالت کنونی قرار خواهد گرفت؛ اما کابین ایستگاه فضایی به‌منظور میزبانی از دو سرویس بهداشتی درکنار یکدیگر طراحی نشده است. درنتیجه اوایل سال گذشته فضانوردان با پوشیدن لباس کار، ایستگاه را برای میزبانی از دستشویی جدید آماده کردند. حین راه‌اندازی اتاقک جدید، توالت قدیمی ایستگاه فضایی دچار نشتی شد و پیش از آنکه تعمیر شود، چند لیتر آب پس داد. توالت‌ها در ایستگاه فضایی تاکنون چندین بار خراب شده‌اند؛ اما مک‌کینلی امیدوار است که طراحی ساده‌تر و جدید ناسا از بروز این مشکلات در آینده جلوگیری کند. اجابت مزاج در محیط ریزگرانش، احتمالا عملی ناخوشایند است؛ اما فضانوردان امروزی درمقایسه با نخستین انسان‌هایی که به فضا رفتند، بسیار بهتر می‌توانند این کار را انجام دهند. در نخستین روزهای آغاز سفرهای فضایی انسانی، ناسا حتی به خود زحمت قراردادن سرویس بهداشتی را درون فضاپیما نداد. درجریان مأموریت آپولو ۱۱ به مقصد ماه، سه فضانورد حاضر در کپسول فرماندهی، درون آستین کاندوم‌مانندی دستشویی می‌کردند که ادرار را داخل کیسه‌ای پوشیده‌شده زیر لباس جمع‌آوری می‌کرد و مدفوع نیز مستقیم درون کیسه‌ها می‌ریخت. در اسکای‌لب، نخستین ایستگاه فضایی ناسا برای اولین‌بار از توالت یکپارچه‌شده با فضاپیما استفاده شد. این سرویس بهداشتی، حفره‌ای در دیوار داشت که ادرار و مدفوع را می‌مکید و آن‌ها را برای تجزیه‌وتحلیل درون کیسه نگه‌داری می‌کرد.
سامانه‌ی جمع‌آوری پسماند نصب‌شده در شاتل فضایی، نخستین نمونه‌ای بود که به‌نوعی به توالت‌های موجود روی زمین شباهت داشت. این توالت، کاسه‌ی فلزی استوانه‌ای‌شکلی با پروانه داشت تا مدفوع را در محیط ریزگرانش از فضانوردان دور کند و همچنین مجهز به شلنگ مکنده‌ای متصل به قیف برای ادرار بود. هرچند در نخستین مأموریت‌های شاتل، برخی مشکلات دررابطه با توالت به‌وجود آمد، مک‌کینلی می‌گوید سامانه‌ی پسماند یکپارچه‌ی جدید ناسا برپایه‌ی میراث آن ساخته شده است. به‌گفته‌ی او «با پیشرفت در اکتشافات فضایی، توالت‌ها نیز تکامل پیدا می‌کنند.» با وجود تلاش ناسا برای ایجاد تجربه‌ی هرچه بی‌دردسرتر دفع مدفوع در ریزگرانش، انجام این کار همواره برای فضانوردان چالش‌برانگیز است. زکری تیلور، معمار فضایی در مرکز فضایی جانسون ناسا، برای بهبود سرویس‌های بهداشتی فرازمینی، چندین ایده در سر دارد. تیلور در مقاله‌ای دردست تهیه، نمای کلی مفهومی به‌نام «مانیفیست سرویس بهداشتی» را مطرح می‌کند که خواستار تجدیدنظر در روش‌های اجابت مزاج در فضا می‌شود. به‌گفته‌ی او «سرویس بهداشتی فضایی فراتر از صرفا یک اتاق با توالت در گوشه‌اش است. فضای نوآوری بسیار بیشتر از حد تصور اغلب افراد است.»
منبع خبر: زومیت
